Szlak Pileckiego

[FRAGMENT RAPORTU WITOLDA – czyta Zbigniew Kozłowski]

1 maja 1943

Była sobota 1-go maja weszliśmy w lasy pachnące żywicą. Pogoda była piękna słońce kładło po przez konary złote plamy na usianej igłami ziemi. Wspinały się wiewiórki, przebiegały sarny. Prowadziliśmy na zmianę ja z Jasiem, Edek stanowił ariergardę. Dzień mijał na razie bez wypadku. Chciało nam się jeść. Po południu od 14-tej prowadził Jasio. Weszliśmy na szeroką drogę, która szła dla nas w odpowiednim kierunku. Jasio prowadził po drodze.

Około 16-tej podeszliśmy do jakiegoś szerszego ruczaju, przez który był most. Za mostem stały budynki z lewej strony drogi – leśniczówka i parę szop, z prawej – inne budynki. Jasio szedł nieco odważnie wprost na most i na leśniczówkę. Zbyt długo nam się wszystko udawało, więc przestaliśmy być ostrożni. Wprowadzało nas w błąd, że nie było widać żadnego ruchu ludzi i zielono pomalowane okiennice leśniczówki były wszystkie zamknięte.